งานที่มั่นคง มันหมายถึงอะไรกันแน่

ทำงานมาสามปีกว่า จริงๆก็เป็นช่างที่เหมาะสมในการหางานใหม่ เพื่ออัพเงินเดือน อัพตำแหน่ง เปลี่ยนสิ่งแวดล้อม บลา ๆๆ แต่...เราก็ยังคงไม่ได้หางานที่ไหน ยังคงอยู่ตรงนี้ (ขี้เกียจอ่ะ งานที่นี่ก็ดีนะ สวัสดิการก็โอเค เพื่อนร่วมงานก็น่ารัก หัวหน้าก็ดี งานก็ไม่กดดันเท่าไหร่ แล้วเรายังต้องการอะไรอีก)

เราก็เรื่อยๆเฉื่อยๆไปอ่ะ ไม่หางานใหม่ซักที วันเสาร์ที่ผ่านมาคุณแม่ปรินต์โฆษณา career day ของบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งมาให้ บอกว่าให้ลองไปสมัครดู แม่เคยพูดหลายทีแล้วว่าอยากให้เราทำงานในบริษัทที่มั่นคงกว่านี้......

คำว่าบริษัท หรือ งานที่มั่นคง มันคืออะไรกันแน่ คือบริษัทใหญ่ๆ มีชื่อเสียง พูดชื่อมาแล้วคนร้อง อ๋อ อย่างงี้น่ะเหรอ หรือหมายถึงว่าบริษัทที่ไม่ล้มละลาย ปิดกิจการหายไป หรืออยู่ดีๆก็เลิกจ้าง (ถ้าเคสนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นบริษัทใหญ่เสมอไป) หรือหมายถึงว่าเงินเดือนเยอะๆ สวัสดิการดีๆ เดี๋ยวนี้มันก็หายากนะ เราว่า

งานเรา..... เราก็ว่ามั่นคงนะ เงินเดือนเราก็ปานกลาง ไม่ได้สูงมาก แต่เราก็โอเค (แต่ถ้าขึ้นอีกเรื่อยๆก็ดี) หน้าที่การงานเราก็ดี คนในบริษัทยอมรับ (หลงตัวเองไปป่าววะเรา) สวัสดิการก็โอเคกว่าอีกหลายๆบริษัท

พูดยากจัง ก็เข้าใจว่าแม่เป็นห่วง อยากให้เรามีอนาคตที่มั่นคง (= เติบโตไปกับบริษัทใหญ่ๆ) แต่...เราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจำเป็นอะไรขนาดนั้น แง่มๆ ถ้าไม่ขี้เกียจจะลองไปสมัครดูนะคะ แม่ขา

all about JUMP

รูปที่ไปเที่ยวสวนผึ้งมา กระโดดกันซะเมื่อยเลย ก้เลยทำเป็นไฟล์ Gif ซะเลย น่ารักดี สีอาจจะทึมๆไปหน่อย เพราะกล้องคนอื่นอ่ะ เราเลยไม่อยากแต่งสี ส่วนภาพแบบ jpeg ของทริปนี้ ไปดูได้ในเฟสบุคเราและของเพื่อนๆ (tag กันกระจาย)

มุมมองของเรา กับ กิจกรรมเพื่อสังคม

เราเพิ่งไปทริปกับชมรม charity ของที่บริษัทมา ไปสถานสงเคราะห์แห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี เลี้ยงอาหารกลางวันและเอาของเล่นไปบริจาค จากนั้นก็ไปเที่ยวสวนผึ้งต่อ(ค้างหนึ่งคืน) ก่อนไปเราก็วาดภาพในหัวเอาไว้ว่ากิจกรรมแบบนี้นะ ต้องมีเสิร์ฟอาหาร ป้อนข้าวเด็ก พูดคุยและเล่นกะเด็ก บลาๆๆ scheduleของทริปส่งมาตอนวันพฤหัส เห็นแล้วก็อึ้งๆ

ึ7 โมงวันเสาร์ ออกจากออฟฟิศ
9 โมง (มั้ง) เที่ยวที่ XXX (ขอไม่เอ่ยสถานที่)
11 โมง เลี้ยงอาหารกลางวันเด็กที่สถานสงเคราะห์
เที่ยง ออกจากสถานสงเคราะห์ไปสวนผึ้ง
13.00 เช็คอินที่สวนผึ้งจากนั้นก็เที่ยวโน่นนี่นั้น แถวๆสวนผึ้ง
วันรุ่งขึ้น,,,เที่ยวโน่นนี่นั่น กลับถึงออฟฟิศตอนเย็น

ทริปนี้เบ็ดเสร็จอยู่สถานสงเคราะห์แค่หนึ่งชั่วโมง คนไปประมาณ 60 คน แต่ถึงสถานสงเคราะห์ มีไม่ถึงสิบคนเลยมั้ง ที่เดินเข้าไปคุยกะเด็ก เอาของไปให้เด็ก (หนึ่งในนั้นคือเรา) อีกประมาณสิบคนช่วยกันทำไอติมแล้วเดินแจก (เราทำไอติมส่ายกัน ไอ้ที่ขายแท่งละสองบาทตามจตุจักรน่ะ) นอกนั้น ยืนอยู่รอบนอก คุยกัน ถ่ายรูปกัน แต่พอเรียกถ่ายรูปรวมกับป้ายชมรมว่ามาบริจาคของ เลี้ยงอาหารกลางวัน ไปเข้าร่วมเฟรมถ่ายกันให้พรึ่บ

เราไม่ชอบเลยการกระทำแบบนี้ ยอมรับว่าพวก head ของชมรมน่ะ มีใจรักจริง มาบริจาคของจริง เล่นกะเด็กจริง แต่พวกที่เหลือเนี่ย.... ไมู่้ซิ เรารู้สึกว่าถ้าจัดทริปมาแล้วเป็นอย่างงี้ บอกว่าจัดทริปเที่ยวไปเลยน่าจะดีกว่า ใจพวกคุณน่ะแค่อยากมาเที่ยวนี่ ไม่ได้มาทำกิจกรรมเลยอ่ะ (แถมช่วงกิจกรรมก็น้อยไปหน่อย แต่ไม่ว่ากันนะ เพราะhead อาจจะเล็งเเล้วว่าอย่างงี้เหมาะแล้วกับบริษัทเรา)



เราชอบช่วยเหลือคนนะ แต่เราไม่ชอบเป็นตัวตั้งตัวตี เป็นประเภทว่ามีคนมาชวนก็จะไปมากกว่า ฉะนั้นจึงไม่มีความคิดที่จะเข้าไปร่วมกับ head ในการคิดอะไร เราแค่มีความสุขกับการทำกิจกรรมแบบนี้ก็พอ เราก็แฮปปี้เวลาไปช่วยงานพัฒน์นะ (ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่คิดว่าเราชอบงานแบบนี้ก็ตาม) พอไปทำมาหลายๆงาน (ทั้งานของพัฒน์ งานของชมรม งานของแผนก งานของเพื่อนๆที่เราไปช่วย) โดยรวมเราชอบงานที่ลงแรงอ่ะ ไอ้งานที่เพิ่งไปเนี่ย ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะเหมือนลงแต่เงินมากกว่า ซื้อของ สั่งข้าวไปเลี้ยง แล้วก็ไปยืนๆดู มันยังไงไม่รู้ เราไม่ชอบ


โลกนี้ไม้มีอะไรเพอร์เฟค จะให้อะไรถูกใจเราหมดก็คงจะไม่ได้ ก็เข้าใจนะ ไม่ได้อึดอัดอะไรมาก ก็เเค่อยากระบายสิ่งที่คิด ที่รู้สึกออกมา (เพราะว่าพูดกะที่ทำงานก็คงไม่ได้)