สมุดบันทึกช่วยจำ แหลกว่านี้มีอีกมั้ย (บทนำ)

เมื่อวานนั่งเล่นนอนเล่น อยู่ดีๆก็นึกถึงเรื่องของ แฟนเก่า ขึ้นมา นึกแล้วก็ขำ (แต่ตอนนั้นมันขำไม่ออกหรอกนะ) นึกๆไป รู้สึกว่า บางส่วนเราเริ่มลืมๆไปซะเเล้ว ก็เลยเอามาเขียนไว้ดีกว่าเป็นบันทึกช่วยจำ จะได้ไม่ลืม คนอาไร้ โกหกได้อีกอ่ะ

ย้อนไปสมัย 8 ปีที่แล้ว เราเพิ่งเข้าเรียนป.โทใหม่ๆ ชีวิตทุกวัน ผ่านไปอย่างน่าเบื่อ ยังไม่มีเพื่อนสนิท กับเพื่อนเก่าๆก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเริ่มทำงานทำการ ชีวิตเด็กมีปัญหาอย่างเรา ก็เลยหันหน้าเข้าหา....อินเตอร์เน็ต

เราเริ่มสมัคร ICQ และเริ่ม chat กับเพื่อนใหม่ๆ เราได้รู้จักกับ "หมี" (นามสมมติ) หนุ่มนักศึกษาคณะวิศวกรรม มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง เราก็คุยเล่นกันเเหละ เจอหน้ากันบ้าง ไปกินข้าว กินไอติมกันบ้างตามประสาที่เราว่าง (ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ เพื่อนกัน) หลังจากเรียนป.โทเนี่ย เราโมดิฟายตัวเองพอสมควร จากดักแด้ ตอนนี้กลายเป็นผีเสื้อ (ล่ะมั้ง) ใครๆก็ชมว่าสวย หน้าตาดี (เเต่ลึกๆเราว่าเค้าชมตามมารยาทมากกว่า เพราะเราไม่เคยคิดว่าตัวเองดูดี แต่ทำไม๊ทำไมชมกันจัง) ด้วยความข้องใจ ก็เลยเอารูปไปลงในเวบ Sanook (พวกโหวต sticker น่ะ) กะว่าถ้าที่เค้าชมๆกันน่ะ เป็นเรื่องจริง มันก็ต้องมีคนมาชมเรา ถ้าหน้าตาไม่ดี เดี๋ยวก็มีคนมาด่า จะได้รู้ไปเลยว่าตกลงเราดูดีจริงๆเหรอฟะ

พอลงรูป เราก็ได้รู้จักหนุ่มคนนึง ขอตั้งชื่อว่า "เอ" เค้ามาเม๊นต์ให้เราบ่อย จนตอนหลังเราถึงรู้ว่าเค้าเป็นเพื่อนกับหมีนั่นเอง พอรู้ว่าเป็นเพื่อนกับหมี เราก็เลยคุยด้วย แล้วเริ่มนัดเจอกัน เอเป็นคนปากหวาน โรแมนติกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราก็เลยเริ่มรู้สึกดีๆด้วย

เราเจอเอ ตัวเป็นๆ ครั้งแรกตอนเดือนธันวา สมัยก่อนเราจะให้คนที่มาจีบ มาส่ง มารับที่บ้าน เพราะเราอยากให้เค้ารู้ว่าบ้านเราเป็นยังไง ฐานะเป็นยังไง ถ้าคิดว่ารวยหรือจนเกินไป เค้าจะได้ไม่ต้องมายุ่งกะเราอีก (คิดอะไรแปลกๆเนอะ) พอเอรู้ว่าบ้านเราอยู่ไหนนะ โอ้โห แบบมาบ่อยมาก เอาดอกไม้มาวางไว้หน้ารถเรามั่งล่ะ มาจอดรถหน้าบ้านเเล้วโทรให้เราเปิดหน้าต่างมาเจอมั่งล่ะ (น้ำเน่าได้อีก) เเล้วเด็ดสุด วันวาเลนไทน์นะ คืนวันที่ 13 เอาดอกทิวลิป 1 ดอก มาวางไว้ในตู้จดหมายบ้านเรา เเล้วโทรให้เราลงไปเอา เเล้วก็บอกให้เราเปิดวิทยุ เค้าโทรไปขอเพลง "ไม่บังเอิญ" ให้เรา (ขอบอกว่าปลื้มมากกกก) พอวันที่ 14 นะ เอาช่อทิวลิปช่อใหญ่มาวางหน้าบ้านอีก เเล้วยังไม่ไป รอเราอยู่หน้าบ้าน เรายืนคุยอยู่แป๊ปนึง พ่อแม่กลับมา เค้าก็เลยให้เข้าไปคุยกันในบ้าน น่านนนน พ่อแม่เลยรู้จักนายเอกันหมด

นายเอเข้าทางคุณแม่สุดฤทธิ์พอโทรมาที่บ้าน ถ้าแม่รับจะต้องชวนแม่คุย คุณแม่ค๊าบๆๆๆ (แม่เราชอบอ่ะ) ต่อมา นายเอมีงานบายเนียร์ (อย่างที่รู้ เราเรียนลบส จริงๆ เรากะเอ รุ่นเดียวกันนะ เเต่ว่าเค้าเอ็นท์ช้ากว่าเรา) เค้าขอให้เราไปกะเค้า เรื่องอะไรเราจะไป ไม่ได้เป็นแฟนกันนี่หว่า เลยบอกว่า ไปขอแม่ซิ ถ้าแม่ให้ เราจะไป ............คิดว่าอะไรจะเกิดคะ เเน่นอน นายเอโทรคุยกะเเม่ ขออนุญาตพาเราไปงานบายเนียร์ คุณเเม่เห็นว่าน่ารักขนาดนี้เข้าตามตรอกออกทางประตู ก็เลยอนุญาต เราก็เลยไปงานบายเนียร์กะเค้า

เวลาผ่านไป วันที่ 14 มีนา (จำเเม่น อิอิ) เค้าไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ เเล้วโทรมาหาเรา เล่นกีตาร์ กับร้องเพลง ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร ของศิรศักดิ์ให้เราฟัง เเล้วก็ขอเป็นแฟน อยากบอกว่าเขินมากกกกก เกิดมาไม่เคยมีใครบอกรัก ไม่มีใครขอเป็นแฟน หรือเอาดอกไม้มาให้มาก่อนเลยวุ้ย ก็เลยตอบตกลง ซึ่งนั่นเเหละ คือ จุดเริ่มต้นของเรื่องที่จะเขียนในวันนี้ (เกริ่นมายาวเนอะ)

โดยบุคลิกนายเอก็จะดูเจ้าชู้และกะล่อนนิดๆอยู่เเล้ว เเต่เราไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก ยอมรับตรงๆว่าเป็นแฟนคนแรกเลยยังไม่ได้คิดว่าจะจริงจังเท่าไหร่ ลองๆคบกันดู คบไปได้เดือนนึง หมีก็โทรมาหาเรา (จริงๆ ปกติหมีก็โทรมาเรื่อยๆนะ)

"วันนี้บุ๋นมานั่งเรียนกะเอเหรอ"
"ป่าว เราก็ไปเรียนของเราซิ ทำไมเหรอ"
"อ้าว เหรอ ก็เราเห็นเพื่อนๆมันบอกว่าวันนี้เอมันพาสาวมานั่งเรียนด้วย ตัวดำๆ พอดีว่าชั้นไม่ได้เข้าเรียนน่ะ เลยนึกว่ามันพาเธอมาซะอีก ว่าจะโทรมาแซวซะหน่อย"
"...."

เป็นเรื่องซิคับ เราก็วีนเเตกเลย บอกเลิกด้วย ทำกันอย่างงี้ได้ไง เราไม่รับโทรสับเลยนะ เอก็เลย...บุกมาที่บ้าน วันนั้นเป็นวันหยุด พ่อกะเเม่อยู่ เราไม่อยากให้เค้ารู้ว่าทะเลาะกัน ก็เลยต้องชวนเค้าเข้ามาในบ้านเเล้วนั่งเคลียร์กัน (ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่นะ เราจะไม่ลงไปเจอหน้าด้วยซ้ำ)

เอบอกว่า ผู้หญิงคนนั้น ชื่อน้อง "เจ" เป็นเด็กทำมะสาด คณะเดียวกับเราด้วย เป็นเพื่อนกันไม่ได้มีอะไร น้องเค้าเหงา ว่างๆก็เลยเเวะมา น้องเค้ามีแฟนเเล้วนะ บลาๆๆๆๆ แล้วก็บอกเราว่าถ้าไม่เชื่อจะให้คุยกะเจ เจเค้าพร้อมจะเคลียร์เพราะว่ามันไม่ได้มีอะไรจริงๆ อืม.......เราก็เลยใจอ่อน กลับไปดีด้วย

พอดีด้วยได้ซักพัก เราก็เริ่มรำคาญเอ เพราะเอชอบตามเราไปทุกที่ เราไปทานข้าวกับญาติๆ เค้าถามว่าร้านไหน เเล้วก็ขับรถมาจอดที่ร้าน โทรให้เราออกไปเจอหน้าเเว๊บนึง บอกว่าคิดถึงเเล้วก็ไป เราไปกินข้าวกับเพื่อนที่เซนทรัล เดินๆอยู่เราเดินเจอเอในเซนทรัลซะงั้น เหมือนกับว่าเค้าแอบตามเรายังไงไม่รู้อ่ะ เราเริ่มกลัวๆ

ประกอบกับเราเช็คเมล เเล้วก็พบว่า เมลที่เอส่งให้เราโดนเปิดอ่าน (เหมือนโดนใครเเอบเข้าเมลเรา) ซึ่งเราจำได้ว่า เอเคยเล่าให้เราฟังว่า เอเคยแฮ๊กเมลแฟนเก่า เเล้วเห็นว่าแฟนเก่ามีกิ๊ก พอเรื่องราวมันรวมกันเข้าเราก็รู้สึกว่าไม่ไหวเเล้ว ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัว มาตามชั้น มาแฮ๊กเมล ทนไม่ไหวเเล้ว เราก็เลยบอกเลิก สรุประยะเวลาที่คบกับเอ ทั้งหมด 3 เดือน

ตอนบอกเลิกเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้ทำ เค้าถามว่ามีใครรู้รหัสเราบ้าง เราบอกว่ามีอุ๋มคนเดียว เค้าก็บอกว่าอุ๋มนั่นเเหละ น่าสงสัย (อุ๋มไม่ชอบเอมากๆๆๆๆ ซึ่งข้อนี้เอก็รู้) เเต่เราเชื่อใจอุ๋ม ไม่สนใจสิ่งที่เค้าแก้ตัว สุดท้าย ก็จบกันนั่นเเหละ