I'm not nobody

โห.... เพิ่งเห็นว่าไม่ได้เขียนบล๊อกมาสี่เดือนพอดีเป๊ะเลย เหอๆๆ (ไม่แปลกใจ เพราะยุ่งมากมาย)

มาวันนี้....ก็เป็นวันที่เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในชีวิต เป็นการตัดสินใจที่หลายคนคัดค้าน หลายคนเห็นด้วย นั่นก็คือ....ลาออกจากงาน

อย่างที่รู้ เรากำลังจะแต่งงาน และแน่นอนว่าสำหรับบ้านคนจีนที่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง ย่อมต้องการให้ลูกสะใภ้ออกจากงานมาช่วยงานที่บ้านอยู่แล้วล่ะ เราก็คงต้องทำตามนั้น (รู้ตัวดี) แต่ว่าจะออกเมื่อไหร่นั่นแหละปัญหา ตอนแรกตั้งใจว่าแต่งงานก่อน ออกซักปลายปี แต่ว่าเราก็บอกหัวหน้าไว้แล้วนะว่าจะแต่งงานนะ จะลาออกนะ พอบอกปุ๊ป หน้าที่ของหัวหน้าก็คือหาคนมาแทนเรา ทีนี้..เค้าหาคนได้แล้ว แต่....เรายังอยู่ไง เราก็มานั่งคิดนอนคิด พี่เค้าไม่ได้เร่งนะ เค้าไม่ได้พูดอะไรกับเรา เรามาคิดของเราเอง ว่าที่เราทำ เราเหมือนกับแทงกั๊ก เพราะเราบอกไม่ได้ว่าจะออกเมื่อไหร่ อยากออก หรือทางบ้านแฟนพูดมาเมื่อไหร่ค่อยออก แต่...คนที่จะมาแทนเรา เค้าจะมารอเราได้ยังไง สามเดือน ห้าเดือน ปีนึงรึป่าวก็ยังไม่รู้ แล้วเกิดเค้าได้งานอื่นแล้วไปล่ะ เกิดจังหวะที่เราจะออกเค้าหาคนแทนไม่ได้ เราก็ต้องอยู่ต่อซิ เพื่อเคลียร์งาน แล้วเกิดที่บ้านแฟนไม่ยอมล่ะ ก็ต้องทะเลาะกัน ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่อาจจะไม่โอเค เราอยากออกจากที่ทำงานแบบดีๆ แล้วเราก็ไม่อยากให้มีปัญหากับที่บ้านด้วย พูดมาซะยาว ....พูดง่ายๆก็คือเรารักตัวเราเองที่สุด 555 แล้วก็เลยตัดสินใจลาออก จริงๆบอกลาออกตั้งแต่กุมภา แต่อยู่ถึงเมษา เพราะเคลียร์งานและถ่ายงานให้คนใหม่

โอ้....ร่ายมาซะยาว ยังไม่เข้าหัวเรื่องเลย ไอ้ช่วงจะออกเนี่ยเเหละ ทำให้เราได้รู้ว่า I'm not nobody in my company เพราะว่า..ตั้งแต่เราบอกว่าลาออก ผู้ใหญ่ในบริษัทก็รู้ทุกคน เค้าคุยกันในที่ประชุม (โอ้....ตูจะลาออกนี่ต้องมีการพูดถึงกันด้วยเรอะ) บางคนเราไม่ได้บอก แต่ก็รู้ (ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะรู้ แต่เด็กๆไม่มีใครรู้) วันที่เราทำงานวันสุดท้าย HR Manager เดินเอาของขวัญมาให้เราด้วยตัวเองที่โต๊ะทำงาน ถึงกับอึ้งเลยทีเดียว เราไม่คิดว่าพี่เค้าจะเอามาให้เรา เราสนิทกับพี่เค้าเพราะร่วมงานกันบ่อย (แต่เป็นเชิงจิกงานพี่เค้ามากกว่า) ที่เเผนกก็ให้ของขวัญเราหลายคน (ให้คนละชิ้น ต่างคนต่างให้) รวมถึงเพื่อนสนิทในบริษัทก็ทำ Photo book ให้ รวมรูปที่เราไปเที่ยวด้วยกันตลอดสี่ปี รู้สึกซึ้งใจนะว่าทุกคน ไม่ซิ ต้องใช้คำว่าหลายๆคนรัก เอ็นดู และคอยสนับสนุนช่วยเหลือกันมาตลอด สี่ปีที่ทำงานมาเป็นประสบการณ์ที่ดีในชีวิต มีความสุขที่ทำงานที่นี่ แต่...ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปตามทางที่เราเลือกไว้

ขอบคุณเพื่อนร่วมงานทุกคน สำหรับมิตรภาพดีๆที่มีให้กันค่ะ

(รูปตั้งแต่เข้ามาทำงานใหม่ๆ ดูเด็กดี ^ ^)