เคยได้ยินคำว่าขึ้นหม้อมานานแล้ว (ไม่ได้หมายถึงหุงข้าวนะ) แต่เพิ่งรู้ว่าตอนนี้เรากะลังอยู่ในภาวะที่เรียกว่าขึ้นหม้ออยู่นี่เอง คืองานที่เราทำอ่ะต้องDeal กับ Top Management ของบริษัทค่อนข้างเยอะ และ Performance ของเราก็ค่อนข้างดี เมื่อต้นปีก็เพิ่งได้ promote เป็น Senior QA Engineer เด็กจบใหม่ ไม่มีประสบการณ์ ทำงานสามปี เลื่อนขั้นเป็น วิศวกรฝ่ายประกันคุณภาพอาวุโสซะแล้ว (ชื่อตำแหน่งฟังดูแก๊แก่) เลื่อนขั้นแล้วงานก็เยอะขึ้น เหนื่อย (อยากบอกว่าเดือนที่ผ่านมา มีเวลาโทรหาพัฒน์แค่ครั้งเดีียว เพราะงานยุ่ง พอกลับบ้านก็เหนื่อย อยากพัก อยากนอน ไม่อยากคุยกะใคร)
วันนี้ความเหนื่อยอาจจะยิ่งมากขึิ้น แต่มันก็มาพร้อมความภูมิใจ อาทิตย์ที่แล้วที่ทำงานมีการคุยเรื่องใครจะได้เป็น High Potential (ไม่รู้ชื่อเต็มๆเรียกว่าไง แต่ประมาณเนี๊ยแหละ) อารมณ์เหมือนพนักงานดีเด่นประจำปีของแต่ละแผนกนั่นเเหละ ปีที่แล้วเราก็ได้เป็น High Potential คนที่ได้ตำแหน่งก็จะมีผลตอบแทนนิดๆหน่อยๆ เช่น เงินพิเศษ หุ้น บลาๆๆ แล้วแต่ปี
ปีนี้เรื่อง High Potential เนี่ยเค้าเปลี่ยนกฎนิดหน่อย คือเเต่ละเเผนกต้องเสนอชื่อคนให้คณะกรรมการตัดสิน โดยที่มี critria เพิ่มเติมคือ คนที่จะถูกเสนอชื่อ ต้องมีเกรดของการทำงานระดับ 6 ขึ้นไป (เกรดจะเพิ่มตาม อายุงาน ประสบการณ์ ทักษะที่มี ประมาณนั้น) ซึ่งเราน่ะเกรดไม่ถึง เมเนเจอร์เลยไม่ได้เสนอชื่อเรา แต่พอชื่อเข้าคณะกรรมการ GM ถามว่า ทำไมไม่มีชื่อวรรคพรรณ ทุกคนก็อึ้งไป (เมเนเจอร์เล่าให้ฟังนะ)
คือแบบว่า..ภูมิใจนะ ทำงานดีจน GM ยังคิดว่าจะต้องได้ High Potential แต่...เชื่อมั้ยว่าจากการทำงานจนเข้าตา GM ขนาดนี้เนี่ย ไม่ง่ายเลย โคตรเหนื่อย
แล้วก็คิดได้ว่า การจะมาเป็นหัวแถวเนี่ยยาก แต่การจะรักษาตำแหน่งหัวแถวไว้ไม่ให้คนอื่นแซงเนี่ยยากยิ่งกว่า ก็ดูต่อไปว่าจะขึ้นหม้อแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน สู้ต่อไป ทาเคชิ
อืม สู้ๆ เพื่อนเราเก่งอยู่แล้ว!!!
ReplyDeleteอย่างงี้ต้องฉลองงงงงง