ภาษาจีนจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย

จริงๆนะ ภาษาจีนจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย

ที่ว่าง่ายก็เพราะ….ประโยคเรียงง่ายๆสั้นๆ ไม่ต้องมีประธาน ไม่มี Tense คล้ายๆภาษาไทย เช่น ถามว่าจะไปไหน ก็พูดสั้นๆห้วนๆเลยว่า “ชวี่ หนา หลี่” (ชวี่ = ไป , หนา หลี่ = ที่ไหน) ไม่ต้องมาถาม “Where are you going?” ภาษาไม่ได้มีคำสุภาพหรือคำความหมายเหมือนกันเยอะแยะแบบไทย เช่น คำว่า เล็กน้อย ไทยก็พูดได้หลายแบบใช่มะ เล็กน้อย นิดหน่อย นิดๆหน่อยๆ นิดเดียว จิ๊ดนึง ฯลฯ อะไรงี้

ที่ว่ายากก็เพราะ….เค้าไม่ใช้ทับศัพย์กันเลยให้ตายเถอะ ทุกสิ่งอย่างแปลเป็นภาษาจีนหมด เช่น แฮมเบอเกอร์ เรียก ฮั่นเป่า ลาซานย่า ก็ไม่ได้เรียกว่า ลาซานย่า นะ (แต่เรียกว่าอะไรไม่รู้ เราจำไม่ได้) ขนาดชื่อบริษัทฝรั่ง เค้ายังแปลเป็นจีนเลย เช่น คอมพิวเตอร์ Apple เค้าก็ไม่ได้เรียกว่า แอ๊ปเปิ้ล แต่เค้าเรียกว่า ผิง กั่ว (ผิง กั่ว แปลว่า แอปเปิ้ล เรียกเหมือนแอปเปิ้ลที่เป็นผลไม้เลยอ่ะ ไอ้เราได้ยินเค้าพูดๆ กันก็นึกว่าเค้าคุยกันเรื่องผลไม้ ยังนึกในใจเรื่องแอปเปิ้ลนี่มีอะไรคุยกันนักหนาฟะ ที่แท้…พูดกันเรื่องคอม -_-“) นึกภาพถ้าเป็นคนไทย แล้วเรียกระบบปฎิบัติการวินโดว์ ว่าระบบปฎิบัติการหน้าต่างคงตลกน่าดู

ก็ค่อยๆหัดกันไป อีกหน่อยเราคงพูดได้อ่ะนะ